Στα 34 μου χρόνια διαγνώστηκα με δισκοειδή ερυθηματώδη λύκο.Κατέρρευσα ψυχολογικά. Ένιωθα τόσο γερή και δυνατή μέχρι τότε που μου ήταν αδύνατο να σκεφτώ ποτέ πως θα νοσήσω από κάποιο σοβαρό νόσημα. Διαψεύστηκα με τον χειρότερο τρόπο. Για τα επόμενα δέκα χρόνια η ζωή μου ήταν κάθε άλλο παρά φυσιολογική. Ξυπνούσα και κοιμόμουν με το άγχος πως το επόμενο πρωί θα ξαναβγάλω τα εξανθήματα του λύκου και θα ξεκινήσω και πάλι τη θεραπεία με κορτιζόνη. Και οι αρνητικές σκέψεις επιβεβαιώνονταν όλο και πιο συχνά. Ξεκίνησα τη θεραπεία της ασθένειας με 2 χάπια plaquenil ημερησίως με προοπτική (σύμφωνα με τον ρευματολόγο) το χειμώνα να μειωθούν στο ένα χάπι. Αυτή η μέρα όχι μόνο δεν ήρθε ποτέ αλλά η υγεία επιδεινωνόταν με απανωτές εξάρσεις και τα χάπια αυξήθηκαν με μια καλή δόση μεθοτρεξάτης εβδομαδιαίως και μηνιαία πλέον δόση κορτιζόνης. Το είχα πάρει απόφαση.
Όσο πάει…Περιττό να πω πως αυτά τα χρόνια (35 ως 45) τώρα είμαι 47,έβαλα 12 κιλά, έχασα την ψυχική ισορροπία τρέχοντας κάθε τρίμηνο για εξετάσεις όπως sgot, βυθό ματιού κλπ.
Παραιτήθηκα από όλα! Χωρίς αποθέματα δύναμης και όλως τυχαίως κάτι πήρε το μάτι μου μια βραδιά στο διαδίκτυο. Αποφάσισα να ακολουθήσω κάποιες προτεινόμενες διατροφικές επιλογές όπως διατροφή χωρίς γλουτένη, μόνο κρέας κλπ. Προσωπικά δεν είδα κανένα αποτέλεσμα. Ξημερωνόμουν στο διαδίκτυο μήπως και βρω κάτι να με απαλλάξει από την ασθένεια και τα φάρμακα. Τελικά αυτό που θέλεις πολύ γίνεται απτή πραγματικότητα. Έμαθα για την ζωντανή διατροφή (ήμουν λάτρης του κρέατος μέχρι τότε) και έβαλα τα φρούτα και τα λαχανικά στο πιάτο μου κόβοντας παράλληλα το κρέας, τη ζάχαρη, το αλάτι ,το αλεύρι.
Απότομη μετάβαση δεν λέω, αλλά ένιωσα από τις πρώτες μέρες τόσο καλά σαν με είχε πείσει κάποιος ότι πλησιάζω στην επίλυση του προβλήματος. Και ήρθε στη ζωή μου ο Σπάρτακος. Τυχαία. Από το διαδίκτυο. Παρακολουθούσα ώρες τα βίντεο του και ήρθα σε επαφή μαζί του. Με τις συμβουλές και την καθοδήγησή του νιώθω και είμαι πια υγιής. Τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Επανήλθα στα κιλά μου, δεν κρύβομαι πια από τον ήλιο, η ταχύτητα καθίζησης κατέβηκε από 25 στο 5 και το σημαντικότερο δεν παίρνω κανένα χάπι εδώ και ενάμιση χρόνο.
Αφήνω το σώμα μου να αυτοιατρευτεί. Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από το να παίρνεις την υγεία στα χέρια σου! Σφύζω πλέον από ζωή και κατεβαίνω πλέον σε αγώνες δρόμου. Αυτό τα λέει όλα.
Σε ευχαριστώ πολύ Σπάρτακε για όσα μου έδωσες και εξακολουθείς να δίνεις.
Σε ευχαριστώ…