Ποτέ δεν θα ξεχάσω την φωτεινή εκείνη στιγμή που γνώρισα τον Σπάρτακο.
Ποτέ δεν θα ξεχαστεί, ούτε ένα δευτερόλεπτο από εκείνη την στιγμή που καθόμουν στο παγκάκι και μου μιλούσε ο Σπάρτακος. Ή μάλλον μου έκανε εγχείρηση εγκεφάλου. Έκοψε κρανίο, άνοιξε μυαλό, και έβαλε μέσα του μια νέα ζωή. Μια ζωή αληθινή, χωρίς ψευδαισθήσεις. Μια αγνή απλή ζωή, πολύχρωμη και συνάμα πνευματική.
Να πω ένα απλό “ευχαριστώ”. Μα είναι τόσο λίγο. Ξέρω όμως ότι το ένα απλό “ευχαριστώ” για εσένα είναι τόσο μεγάλο.
Σου έχω ένα θρόνο στην καρδιά μου.
Mε εκτίμηση,
Η φίλη σου
Ιωάννα