Αγαπητέ Σπάρτακε,

Πήρα το θάρρος να σας γράψω με αφορμή το βίντεο ”Ξηρασία 6 Ημέρες”, απλά και μόνο να πω την εμπειρία μου.

Είμαι από Θεσσαλονίκη, 29 ετών. Στις 29-5-2015 διαγνώστηκα με ”βαρύ” υπερθυρεοειδισμό (με τιμή 0,005), ευμεγέθη βρογχοκήλη με 6 όγκους (σύνδρομο Graves). Άρχισα τα τοξικά χάπια αλλά τα έκοψα από μόνη μου σε 3 μήνες, χωρίς να γνωρίζει ο γιατρός. Πίστεψα στον εαυτό μου και με κάποιες συνταγές που έχω, άφησα το σώμα μου να αυτοθεραπευτεί.

Ξεκίνησα με 3 ημέρες ξηρασία κι ακολούθησα την φυσιολογική διατροφή του ανθρώπου, και γενικά έναν άλλο τρόπο ζωής. Κάθε 2 μήνες έκανα τριήμερες νηστείες. Στις 3 Αυγούστου 2016 κάνω νηστεία για 8 ημέρες. Τις 6 πρώτες ούτε νερό έπινα ούτε τα δόντια μου δεν έπλυνα. Έκανα όμως ντους γιατί είχε αφόρητη ζέστη. Την έβδομη ημέρα ήπια 2 ποτήρια νερό και την όγδοη 3 ποτήρια χυμό φρούτου. Ήταν εκπληκτική εμπειρία. Ήθελα να κρατήσω παραπάνω μέρες, αλλά δεν μου το επέτρεπαν οι καταστάσεις, με μια εξάχρονη κόρη κι έναν άντρα!!!

Πραγματικά μπορώ να πω, μου λύθηκαν πολλές απορίες σε σχέση με το τι είναι ο άνθρωπος, από που ήρθαμε, ποιος μας δημιούργησε και ποιος είναι ο σκοπός μας. Γνώριζα κάποια πράγματα αλλά τώρα σιγουρεύτηκα.

Τόσο ήρεμη δεν υπήρξα ποτέ. Όσο για τα αποτελέσματα ο θυρεοειδής είναι 1,96 (tsh) και οι όγκοι εξαφανίστηκαν. Έμεινε μόνο ένας που είναι 3 χιλιοστά. Φάνηκε περίεργο στους γιατρούς (δεν τους είπα τι έκανα). Επίσης θεραπεύτηκα από διαφραγματοκήλη, μυωπία, ιλίγγους. Νιώθω απόλυτα υγιής.

Βέβαια με βοήθησαν οι πολύτιμες συμβουλές σας, η δύναμη και η συμπαράσταση που μου δίνατε μέσα από τα βίντεο σας. Ήθελα απλώς να σας πω την εμπειρία μου γιατί είστε οι μόνοι που μπορείτε να με καταλάβετε. ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ πολύ γι αυτά που με μάθατε και για το ότι μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε αυτό το κείμενο.

Ευχαριστώ που υπάρχετε και βοηθάτε τον κόσμο να θεραπευτεί από τις ασθένειες. Όσο μπορώ το κάνω κι εγώ με αυτά που γνωρίζω, αλλά και με τις συμβουλές σας, όμως με πολύ προσοχή γιατί το μόνο που έχω είναι ένα απλό πτυχίο βοηθού νοσηλευτών. Ας γυρίσουμε όλοι την πλάτη μας στα φάρμακα.

Με εκτίμηση,
Μαρία Αθανασιάδου