Θα ήθελα να σας διηγηθώ τη δική μου ιστορία. Όλα άλλαξαν στη ζωή μου κατά έναν περίεργο τρόπο το 1998. Όταν μια ημέρα έμαθα ότι η μητέρα μου είχε μελάνωμα. Από τότε δεν ήμουν καθόλου καλά. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Η οικογένεια μου, όλοι, περίμεναν από εμένα να τους στηρίξω μα εγώ δεν είχα το κουράγιο γι’ αυτό. Ξεκίνησα να παίρνω φάρμακα. Φυσικά, μου τα έδωσε ιατρός. Ηρεμιστικά, αγχολυτικά, για να μπορέσω να ανταπεξέλθω στη ζωή με όλα αυτά που μου συνέβησαν. Έχασα τη μητέρα μου από καρκίνο το 2000. Αναζήτησα το γιατί, γιατί να φεύγουμε έτσι από τη ζωή; Τι ήταν αυτό που έκανε λάθος η μητέρα μου και τόσοι άλλοι; Το 1985 είχα κάνει αφαίρεση κάποιων αδενωμάτων στους μαστούς μου. Αλλά συνεχώς ξανά γίνονταν. Το 2003 τα αφαίρεσα πάλι, και μετά από έναν χρόνο ξανά έγιναν. Το 2005 γίνομε vegetarian. Από το 2007 είμαι vegan. Έτσι μια μέρα γνώρισα ένα καλό παιδί που τυχαία ήρθε για διακοπές στην Κω. Ο Σπάρτακος με δίδαξε πάρα πολλά πράγματα. Εγώ από μικρό παιδί ήμουνα περίεργη με τη διατροφή μου. Από τότε που μπήκα στην κλιμακτήριο και ήταν όλα άστα να πάνε, βελτίωσα πολύ τη διατροφή μου. Σύμφωνα πάντα με την παρότρυνση του Σπάρτακου ξεκίνησα κάθε μέρα, δύο με τρείς χυμούς λαχανικών και φρούτα. Και από τότε μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα. Τα αδενώματα που είχα εξαφανίστηκαν και ξεκίνησα σιγά, σιγά να κόβω τα ηρεμιστικά φάρμακα. Σήμερα τα έχω σταματήσει όλα, δεν παίρνω κανένα φάρμακο. Είμαι χορτοφάγος, αυστηρή. Αισθάνομαι μια χαρά και όλα αυτά χάρη στην αλλαγή της διατροφής μου. Αισθάνομαι σαν παιδί. Κάνω όλες μου τις δουλειές και δεν κουράζομαι. Σπάρτακε σε ευχαριστώ για όλα… Να σε πάντα καλά, χαίρομαι που υπάρχεις!