Αγαπητέ Σπάρτακε και αγαπητή Διονυσία,

Σπουδάζοντας στον χώρο των παραϊατρικών επαγγελμάτων και βουτηγμένη καθημερινά σε βιβλία κλασσικής ιατρικής, ευτυχώς το μόνο που κατάφερε όλη αυτή η διαδικασία να μου προσφέρει, ήταν όχι να με πείσει για τα οφέλη της κλασσικής ιατρικής αλλά να με κάνει να βλέπω όλο και πιο ξεκάθαρα κάθε μέρα πόσο λάθος είναι όλο αυτό το σύστημα και να με διώχνει μακριά αντί να θέλω να γίνω κομμάτι του.
Αντιμετωπίζοντας διάφορα -συμπτώματα θα έλεγα καλύτερα και όχι ασθένειες – για πολλά χρόνια από την εφηβεία μου, όπως ακμή, καταχρήσεις, βουλιμία, περιττό βάρος και άλλα τέτοια και έχοντας πάρει πολλών ειδών “θεραπευτικές αγωγές” (χάπια) λόγω άγνοιας τότε, όσο έβλεπα το πρόβλημα να επιστρέφει μετά από κάποιο διάστημα, σιγουρευόμουν ότι στα σίγουρα κάτι κάνω λάθος αλλά ήμουν ακόμα μικρή για να τολμήσω να στραφώ μόνη μου σε φυσικές μεθόδους και δεν υπήρχε και υποστηρικτικό πλαίσιο (οικογένεια, φίλοι κλπ) κι έτσι πολλές φορές υπέκυπτα στην κλασσική ιατρική.
Πριν ένα χρόνο όμως πήρα την απόφαση να κάνω τη ζωή μου πιο απλή. Και ανακαλύπτοντας το site σου ένιωσα μια ενθάρρυνση, μια ώθηση που μου δίνει ακόμα τη δύναμη να συνεχίσω, ήταν σαν “από μηχανής θεός” την κατάλληλη στιγμή.

Άρχισα σιγά σιγά να εφαρμόζω στην πράξη ότι μπορούσα κάθε φορά από το «Πρωτόκολλο Υγείας» και από τις συνταγές για χυμούς, γεύματα, γλυκά (της Φύσης, για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας ε;) και μπορώ να πω ότι ήταν και είναι ακόμα δύσκολο γιατί δυστυχώς η Δύναμη της συνήθειας είναι μεγάλη.

Πολλές φορές ένιωσα και νιώθω ακόμα ότι “δε μπορώ” να συνεχίσω, αλλά τότε ξαναδιαβάζω τα άρθρα και τα βιβλία, βλέπω τα βίντεο και τότε ξαναθυμάμαι το στόχο μου και ξαναβρίσκω τη δύναμη.

Έχω δει/νιώσει απίστευτες βελτιώσεις στο σώμα μου, στο πρόσωπό μου και το δέρμα μου, στο πνεύμα μου ακολουθώντας τις συμβουλές σου.

Θέλω κι εγώ λοιπόν με τη σειρά μου να ενθαρρύνω όσους σε παρακολουθούν, να μην το βάζουν κάτω.

Ναι. Είναι δύσκολα στην αρχή, όπως και σε κάθε ξεβόλεμα άλλωστε, αλλά αξίζει τον κόπο. Προσπαθήστε. Από λίγο κάθε φορά. Και σιγά σιγά το λίγο θα γίνεται περισσότερο κ.ο.κ.
Κι εγώ στην αρχή είμαι ακόμα. Έχω πολλά να μάθω και πολλά να εφαρμόσω.

Μη σκέφτεστε όμως πόσο δρόμο έχετε ακόμα, αλλά πόσο έχετε καταφέρει να διανύσετε έως σήμερα.

Σπάρτακε είσαι σπουδαίος δάσκαλος και όχι από αυτούς τους “…και νόμο δεν εκράτεις” και μακάρι να ήταν όλοι έτοιμοι να δεχθούν τα όσα απλόχερα μας διδάσκεις αλλά δυστυχώς δεν είναι…

Ακόμη κι εγώ η ίδια δεν είμαι έτοιμη για πολλά ακόμα. Ναι, το παραδέχομαι.

Κάνω υπομονή όμως μέχρι να έρθει και αυτή η στιγμή.

Τα γλυκά της Διονυσίας με σώζουν κάθε φορά που με πιάνει κάποια παλιά γνώριμη ύπουλη και παράξενη λιγούρα.

Σας ευχαριστώ και τους δύο μέσα από τα βάθη της ψυχής μου, μου δίνετε δύναμη να συνεχίσω!

Κασσάνδρα, φοιτήτρια Νοσηλευτικής