Η λέπρα
Η λέπρα ήταν μια φοβερή ασθένεια, ειδικά την εποχή του Κυρίου. Συν τω χρόνω, παραμορφώνεται το σώμα τόσο πολύ, που ο άνθρωπος καταντάει δύσμορφός, έχει αφόρητους πόνους και οδεύει προς το θάνατο. Πολύ συχνοί είναι και οι ακρωτηριασμοί μελών του σώματος όταν υπάρχει κίνδυνος γάγγραινας. Οι λεπροί στα χρόνια του Χριστού ζούσαν εκτός των πόλεων, μακριά («πόρρωθεν»), φορούσαν κουδούνια στο λαιμό τους και φώναζαν «είμαστε λεπροί» για να τους ακούνε οι άλλοι άνθρωποι και να μην πλησιάζουν. Στην κραυγή τους ο Χριστός τους πλησίασε και τους συνέστησε να πάνε να δείξουν το σώμα τους στους Ιερείς. Την εποχή εκείνη οι Ιερείς, εκτός των άλλων καθηκόντων τους, πιστοποιούσαν τη σωματική υγεία κάποιου. Τηρώντας τον νόμο ο Κύριος, εφόσον τους στέλνει στους Ιερείς, προλέγει και σχεδόν ταυτόχρονα τους χαρίζει τη σωματική τους υγεία: «και καθώς πήγαιναν καθαρίστηκαν από τη λέπρα» (17,14).
Η αχαριστία των ευεργετηθέντων
Είναι όμως πολύ σημαντικό να προσέξουμε στη συνέχεια τη συμπεριφορά των λεπρών μετά τη θεραπεία τους, απέναντι στο μεγάλο Ιατρό: από τους δέκα ευεργετηθέντες, μόνον ένας επέστρεψε να ευχαριστήσει τον Ευεργέτη του, και αυτός ήταν Σαμαρείτης. Φαίνεται ότι επισκιάστηκε τελικά μόνον αυτός από τη χάρη της πίστεως στον Χριστό και της μετανοίας. Στους άλλους δεν φαίνεται κάτι τέτοιο• και θαύμα είδαν – μάλιστα στον ίδιο τον εαυτό – και πάλι δεν πίστεψαν. Το γεγονός αυτό απαντάει περίτρανα και σε όλους εκείνους που απαιτούν να δουν θαύματα για να πιστέψουν. Δεν θα ήταν άτοπο τελικά να υποθέσουμε ότι ο ευγνώμων λεπρός ίσως να ήταν εκείνους που θα είχε παροτρύνει και τους υπόλοιπους εννέα να κραυγάσουν προς τον Χριστό• εκείνοι τον ακολούθησαν μήπως και είναι «τυχεροί» και γίνουν καλά• μέχρις εκεί. Ο Κύριος στο τέλος απλώς κάνει τη συγκεκριμένη ερώτηση: «Που είναι οι υπόλοιπου εννέα»; Τα συμπεράσματα και την απάντηση τα αφήνει στους χριστιανούς όλων των αιώνων.
Το παραπάνω απόσπασμα του Ευαγγελίου το παρομοιάζω με τη σημερινή στάση όσων ασθενών θεραπεύτηκαν κάτω από τη δική μου επίβλεψη και καθοδήγηση και ξεχνούν την απόδοση ευγνωμοσύνης μέσω της μαρτυρίας – ομολογίας τους κύρια μέσα στην προσωπική μου ιστοσελίδα. Το γεγονός αυτό το αναφέρω, όχι γιατί με ενδιαφέρει η αυτοπροβολή και η τόνωση της ματαιοδοξίας μου, αλλά γιατί γνωρίζω πόσο πολύτιμη βοήθεια αποτελεί για τους χιλιάδες πάσχοντες Έλληνες, η μαρτυρία – θεραπεία κάποιου συμπάσχοντα.
Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2014
