Όταν ηρεμούν οι σκέψεις μας, μας δίνεται η ευκαιρία να ρίξουμε μια φευγαλέα ματιά στον Εαυτό. Ωστόσο, οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούν να νιώσουν κατά βούλησιν γαλήνιοι, ισορροπημένοι και συνδεδεμένοι με τον Εαυτό γιατί διδαχτήκαμε ελάχιστα για τη χρήση του ισχυρότερου εργαλείου που έχουμε – του νου. Πολλοί άνθρωποι ασχολούνται με το διαλογισμό ελπίζοντας να μάθουν να «κατεβάζουν το διακόπτη» του νου όταν περιπλανιέται άσκοπα, προκαλώντας μόνο βασανιστικό άγχος. Στην κατάσταση αυτή, λέμε ουσιαστικά όχι στη ζωή γιατί δεν είμαστε παρόντες να τη ζήσουμε. Είμαστε παγιδευμένοι από το νου μας.
Ένα παράδειγμα είναι και η γιόγκα, η οποία μας μαθαίνει να χρησιμοποιούμε το νου ως εργαλείο και να σκεφτόμαστε κατά βούλησιν κι όχι αντιδρώντας σε ανακυκλούμενες φαντασιώσεις και ξαναπαιγμένες κασέτες. Όταν δεν χρειάζεται να σκεφτούμε και ηρεμεί ο νους, βιώνουμε αυτόματα τον Εαυτό.
Επομένως, όλες οι πνευματικές και σωματικές πρακτικές (προσευχή, πολεμικές τέχνες, διαλογισμός, γιόγκα κτλ) στόχο έχουν να μας μάθουν να ηρεμούμε το νου και να το κατευθύνουμε με σωστό τρόπο. Αυτό δε σημαίνει ότι βγαίνουμε από αυτόν τον κόσμο και πέφτουμε σε μια παθητική κατάσταση μακαριότητας. Σημαίνει ότι εστιάζουμε τον εαυτό μας στο παρόν ώστε να μπορούμε να ενεργούμε σε αυτό τον κόσμο με περισσότερη επίγνωση: με περισσότερη ειλικρίνεια, αγάπη, ικανότητα και αυτοπεποίθηση.
Borysenko, J. (2003), Ξεπέρασε την ενοχή & γέμισε με Αγάπη
