…Εύχομαι
στο δρόμο σου να βρίσκεις ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ.
ΝΑΙ! Να βρίσκεις και να τις ξεπερνάς.
Όχι να ξεγλιστράς.
• Το να βρεις δυσκολίες σημαίνει ότι έβαλες
στόχους (χωρίς στόχους δε ζεις – σέρνεσαι).
• Χωρίς δυσκολίες δεν υπάρχει χαρά. Ή δεν θα νιώσεις την υπέρτατη, μοναδική χαρά που νιώθεις, όταν ξεπερνάς τις δυσκολίες.
Π.χ. – Οι ορειβάτες τη μεγαλύτερη χαρά δεν τη νιώθουν καθώς ανεβαίνουν. Τη νιώθουν, όταν φτάνουν στην κορυφή.
– Οι ιστιοπλόοι δεν είναι μαζόχες να τους αρέσει η ώρα με τις μούδες και το κουπαστάρισμα.
Στο φτάσιμο έρχεται η ευτυχία.
Αλλά…
Μέσα μας έχουμε όλοι ένα διάβολο που μας εμποδίζει να ξεπεράσουμε την αδράνεια και να ζήσουμε πραγματικά. Μας καθηλώνει σε μια παθητικότητα και αντιδρούμε μόνο στ’ αναγκαία ή τα αναγκαστικά.
ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΤΗ ΧΑΡΑ (ΠΕΣ ΕΥΤΥΧΙΑ) ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΑΠΌ ΜΟΝΗ ΤΗΣ (μες απ’ τα εξωτερικά φαινόμενα ή γεγονότα).
Έτσι θα περιμένουμε πολύ και θα χαιρόμαστε λίγο.
Η χαρά (πες ευτυχία) είναι πάντα σχετικό πράγμα.
Δεν είν’ η κορυφή του βουνού – άμα σ’ αφήσει ελικόπτερο.
Δεν είναι το λιμάνι της Ιθάκης – άμα πήγες με ferry.
Είναι όλα αυτά μετά την προσπάθεια και για λίγο.
Μετά άλλος στόχος, άλλες δυσκολίες, άλλη χαρά στο άλλο φτάσιμο.
Κάποιος έχει πει:
“Υπάρχουν πολλοί που παρακαλάνε να παραμεριστούν τα βουνά απ’ τις δυσκολίες, όταν αυτό που χρειάζονται πραγματικά είναι το κουράγιο να τα ανεβούν”.
“Κουράγιο” είναι, για μένα, το να νικήσεις αυτόν το διάβολο που δε σ’ αφήνει να ξεκινήσεις.
Η χαρά δημιουργείται μέσα μας.
Τα ερεθίσματα απ’ έξω μπορεί να ‘ναι τα πιο μικρά.
Τα πιο απρόβλεπτα.
Το μέσα μας κάνει τη διαφορά. Αυτό ξεκαθαρίζει, αυτό ζυγίζει.
ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΣΤΟΧΟΥΣ – ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ.
(Κάθεσαι – βαριέσαι – ψάχνεσαι – φθείρεσαι, άσχετα με το τι γίνεται γύρω σου). Όταν έχεις στόχους και είσαι προσηλωμένος σ’ αυτούς, δεν βλέπεις εμπόδια και δυσκολίες.
Ο συγγραφέας Irving Washington είχε πει:
“Τα μεγάλα μυαλά έχουν στόχους. Τα μικρά μυαλά έχουν επιθυμίες…
ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ, ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΧΑΡΑ
Όλα είναι μια βαρετή ευθεία. Δεν βλέπεις μπροστά σου κάτι που να “στη δίνει”: Το λιμάνι, την κορυφή και, βέβαια, δεν έχεις τη χαρά να τα φτάσεις.
… Τα μικρά μυαλά καταβάλλονται απ’ τις αναποδιές. Τα μεγάλα μυαλά στέκονται πάνω απ’ αυτές”.
Η αλήθεια είναι ότι η ταλαιπωρία – όπως και η ευχαρίστηση – είναι μεγαλύτερη όταν την περιμένεις και τη σκέφτεσαι, παρά όταν τη βιώνεις.
Το θέμα είναι να ξεπεράσεις αυτόν το διάβολο που έχουμε μέσα μας. Εκεί που σου λέει: “που να πηγαίνεις τώρα, κάτσε ‘δω, καλά είσαι”. Να τον πατήσεις και να πεις:
“Πάω να ταλαιπωρηθώ για να ευχαριστηθώ ρε χαμένε!”
Πέτρος Βενέτης, Αφού Μεγάλωσες Καλά να Πάθεις, Εκδόσεις: Μοντέρνοι καιροί
