Πνεύμα. Ο άνθρωπος έχει μόνο ένα πνεύμα, αλλά έχει πολλές πνευματικές ικανότητες. Η καθεμιά τους είναι σε θέση να λειτουργεί μέσα σε δύο διαφορετικά πλαίσια πνευματικής προσπάθειας. Δεν υπάρχουν ξεκάθαρες διαχωριστικές γραμμές, που να χωρίζουν τις δύο λειτουργίες μιας πνευματικής ικανότητας, αλλά εισχωρούν η μια ανάμεσα στην άλλη, όπως γίνεται με τα χρώματα του φάσματος.
Πολλές από τις ικανότητες του πνεύματος συχνά συνδυάζονται για να παράγουν μια και μοναδική εκδήλωση. Μια προσπάθεια που είναι να γίνει μπορεί να απαιτεί τη συνδυασμένη άσκηση πολλών ικανοτήτων, που μερικές απ’ αυτές μπορούν να εκδηλωθούν με μια Δραστήρια προσπάθεια (νεογέννητη, φρέσκια, δροσερή), κι άλλες με μια Παθητική προσπάθεια (λιγότερο πρόσφατο δημιούργημα, δονήσεις από το μακρινό παρελθόν). Η αντιμετώπιση νέων συνθηκών μπορεί να αντιμετωπιστεί με μια Δραστήρια προσπάθεια. Ενώ ένα γνωστό ή συνηθισμένο πρόβλημα με μια Παθητική προσπάθεια.
Στο κατώτερο ζωικό βασίλειο ανακαλύπτουμε ένα πολύ υψηλό βαθμό Παθητικής πνευματικής προσπάθειας. Το ζωικό βασίλειο διαθέτει λογική σε κατώτερο βαθμό από τον άνθρωπο και, στην πραγματικότητα η επίδειξη πνευματικότητας που εκδηλώνεται από ένα ευφυές ζώο είναι συχνά το ίδιο υψηλή σαν κι αυτή που εμφανίζεται στους κατώτερους τύπους ανθρώπου, ή σ’ ένα μικρό παιδί.
Ο άνθρωπος, ο ανώτερος τύπος ζωής, φανερώνει την πιο ανώτερη μορφή Παθητικής πνευματικότητας, κι ακόμη μια πολύ υψηλή ανάπτυξη Δραστήριας πνευματικότητας, απ’ αυτές που εμφανίζονται στα κατώτερα ζώα. Υπάρχει διαφορά Δραστήριας πνευματικότητας ακόμη και σε ανθρώπους της φυλής μας. Δεν παίζει ρόλο η Κουλτούρα. Η Πνευματική Κουλτούρα κι η πνευματική Ανάπτυξη είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα.
Ο άνθρωπος που κατανοεί το Νόμο της ‘Ελξης μπορεί να πραγματοποιήσει θαύματα μέσ’ από την ανάπτυξη των δυνάμεων του πνεύματος του, ενώ ο άνθρωπος που στρέφει την πλάτη του στην αλήθεια, θα υποφέρει εξαιτίας της έλλειψης γνώσης του Νόμου. Αυτός που ξέρει να χρησιμοποιεί τις Δυνάμεις του, πετυχαίνει. Δεν περιφρονεί τις Παθητικές του πνευματικές λειτουργίες, αλλά κάνει σωστή χρήση τους. Αναπτύσσει τις ικανότητες και τις δυνάμεις του και μαθαίνει πώς να τις εκδηλώνει μέσα στα πλαίσια της Δραστήριας πνευματικότητας, όπως και σ’ αυτά της Παθητικής. Ξέρει ότι ο πραγματικός άνθρωπος μέσα του είναι ο κύριος, το αφεντικό που στα χέρια του οι Δραστήριες και Παθητικές λειτουργίες δεν είναι παρά εργαλεία. Έχει καταργήσει το Φόβο, κι απολαμβάνει την Ελευθερία. Έχει ανακαλύψει τον εαυτό του. ΕΧΕΙ ΜΑΘΕΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΕΓΩ ΕΙΜΙ.
William W. Atkinson